To béł taczi rów w Kawalch i tam wiedno strôszało.
Ksądz z Gòwidlëna jachôł pò kòlãdze. Strôszało w Kawlach, ù nas. Tu, jak sã jedze do Gòwidlëna, nié, w tëch Kawlach. To béł taczi rów w Kawlach i òn béł, tam wiedno strôszało. Strôszało bardzo długò. I nawet bëło widzec, chto to béł. Stôri lëdze wiedzelë, chto to béł. […] Terô kóń stanął, dwa kònie stanãłë dãbã, zrobił sã szum na biôło, bëłë całé biôłé. No i ten kùczer chcôł ùcec, a ten ksądz gôdô: „Jak të pòtrafisz to zrobiec, zrób, co të chcesz, a pòwiédz mie, co jô móm so mòdlëc”.
Kaszubski Spichlerz Pamięci, projekt, który zainicjowany został dzięki dofinansowaniu ze środków Muzeum Historii Polski w ramach programu „Patriotyzm Jutra”, i który prowadzony jest przez Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie, prezentuje wspomnienia Elżbiety Marcińskiej z Tuchlina.
Elżbieta Marcińska (z d. Lis) urodziła się 4 listopada 1955 roku w Sierakowicach. Jej pasją są dalekie podróże po świecie. Lubi gotować i piec. Wypieka wysmienity chleb oraz trudni się wyrobem kiełbas.
Bohaterka Kaszubskiego Spichlerza Pamięci dzieli się opowieściami na temat dusz na pokucie, tzw. wyłogu, „przełamanych” dzieci, zabiegów stosowanych przy chrzcie, zapustów na Kaszubach, upiorów, zażegnywania róży, sposobów prognozowania pogody, czy pożaru wsi Puzdrowo.
Opowieści są już dostępne na stronie projektu. Zapraszamy do odwiedzania strony Kaszubskiego Spichlerza Pamięci!
